تاثیر شش هفته تمرین تعادلی بر تعادل و الگوی فعالیت الکتریکی برخی عضلات اندام تحتانی زنان دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی

مقدمه و اهداف هایپرموبیلیتی یکی از معضلات پزشکی در سرتاسر جهان است که باعث بروز درد، کاهش عملکرد و کاهش حس عمقی مفصل می شود و در نهایت این عوامل اختلالات تعادلی را در پی خواهند داشت. همچنین در این افراد تغییر الگوی فعالیت عضلانی نسبت به افراد سالم گزارش شده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر شش هفته تمرین تعادلی بر تعادل و الگوی فعالیت الکتریکی برخی عضلات اندام تحتانی زنان دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی بود. مواد و روش ­ها در مطالعه حاضر، 24 دانشجوی زن دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی با دامنه سنی 26-22سال از بین دانشجویان زن دانشگاه خوارزمی به­ صوررت هدفمند انتخاب و به­ صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. اندازه‌ گیری زمان شروع فعالیت الکتریکی عضله با دستگاه الکترومایوگرافی سطحی از عضلات واستوس­مدیالیس، واستوس­لترالیس، رکتوس­فموریس، سمی­تندونیس، بایسپس­فموریس و گاستروکنمیوس داخلی حین تکلیف فرود دراپ و تعادل ایستا و پویا به­ترتیب با آزمون‌های باس استیک و وای در پیش ­آزمون و پس­ آزمون به عمل آمد. پس از اجرای شش هفته تمرین تعادلی بر روی گروه تجربی برای تجزیه­و­تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد پس از اجرای شش هفته تمرین تعادلی بین گروه کنترل و تجربی در زمان شروع فعالیت الکتریکی عضلات سمی­تندونیس، بایسپس­فموریس و واستوس­لترالیس، تعادل ایستا و تعادل پویا در جهت قدامی و خلفی-داخلی تفاوت معنا‌داری وجود داشت. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد پس از اجرای برنامه تمرینی، افزایش حساسیت گیرنده‌های مفصلی و الگوی فعالیت الکتریکی عضلانی به ترتیبی بوده که منجر به تعدیل پاسخ‌های تعادلی شده‌ است. با در نظر گرفتن تاثیرگذاری بالای به­ دست ­آمده در گروه تمرین، انجام این تمرینات می‌تواند در کسب فواید جسمی و بهبود در تعادل و کنترل پاسچرال در فعالیت‌های روزانه این افراد حائز اهمیت باشد؛ لذا به ­عنوان یک روش پیشنهادی و مکمل در درمان قابل توصیه است.